donderdag 3 december 2009

December en Winterblues

December, dé maand van feestdagen en gezelligheid. Sinterklaas is alweer in het land en de Kerstman is zijn laatste koffers aan het pakken om ook naar Nederland te vertrekken. Het blijft cliché maar wat vliegt zo'n jaar toch voorbij! 

Ik persoonlijk heb ontzettend veel zin in de feestdagen. Zaterdag eerst Sinterklaas vieren, gezellig met mijn ouders, broertje en oma. Een zak vol met mooie cadeau's uitpakken, lekkere pepernoten en chocola naar binnen werken en vooral veel gezelligheid. Maar voor het zover is zal ik eerst nog 2 cadeautjes moeten kopen en 5 gedichten moeten maken. (Iemand tips?!) Zoals gewoonlijk heb ik alles weer tot het laatste moment uitgesteld, dus morgen zal ik wel flink in de stress zitten. 

Na sinterklaas wisselen we de sinterklaasversiering snel om voor een mooie, grote boom in de woonkamer. Op eerste kerstdag komt de familie van mijn moeders kant gezellig eten. 2e kerstdag doen we elk jaar een leuk uitstapje met het gezin, waar we heen gaan is een verrassing. Niet iedereen heeft er net zoveel zin in als ik. Mijn oom houdt bijvoorbeeld helemaal niet van kerst. Hij wilde eronderuit komen door samen met zijn vriend op vakantie te gaan. Helaas is zijn vriend een enorm gezelligheids mens, dus pech voor hem, maar kerst viert hij toch echt met zijn familie in Nederland. 

Ondanks dat ik de decembermaand echt heerlijk vindt heb ik wel 1 minpuntje; Het is echt verschrikkelijk koud. En dan heb ik het niet over een beetje bibberingen, nee, mijn handen zijn vaak blauw van de kou. Ik verlang weer naar de zomermaanden wanneer je lekker in het zonnetje buiten kan zitten. Ik kon afgelopen lente niet vroeg genoeg beginnen met bikini's en zomerjurkjes aanschaffen. Maar de zomervakantie was nog niet afgelopen of de pepernoten en handschoenen lagen in de winkel. In december regent het, is het koud, is iedereen ziek en is het extreem glad.

Je bed is heerlijk warm als je wekker s'ochtends om 7 uur gaat. De vloer niet. Je bent spierwit, want je zomerkleurtje heb je in Oktober toch echt vaarwel moeten zeggen. Op de fiets naar school is het steenkoud. Je bent er pas net of je verlangd alweer terug naar je bedje. Iedereen kijkt zo boos dat dat je eigen humeur ook niet ten goede komt. Dan ook nog de vreselijk harde ijsballen in je gezicht terwijl je probeert te voorkomen om uit te glijden. 
Natuurlijk is het gezellig om met een kopje thee en een dekentje voor de openhaard te zitten. Maar toch, de winter zou verboden moeten worden.

woensdag 2 december 2009

Help!

Ik ben nu al 2 dagen bezig met de html codes en ik snap er geen barst van. Ik ben inmiddels in staat om mijn laptop met een enorme zwaai het raam uit te gooien.

Wie kan mij helpen? Leave a comment!

-----

Met dank aan Anja (http://anjapuurmama.blogspot.com/) heel erg bedankt!

Yesterday, all my troubles seemed so far away.

Stijn en Carmen zijn dolgelukkig. Ze hebben een prachtige dochter, allebei een eigen bedrijf en leuke vrienden, ze leven als god in Amsterdam. Totdat hun leven een onverwachtse wending neemt en er borstkanker wordt geconstateerd bij Carmen. Op slag veranderd hun wereld in een rollercoaster-rit langs artsen en ziekenhuizen. Stijn gaat trouw mee naar alle onderzoeken en chemo's, maar stort zich s'avonds in het nachtleven. 

Vorig jaar moest ik voor school verplicht dit boek lezen. De zin was ver te zoeken maar na het 3 weken uit te stellen en met een deadline over 4 dagen begon de tijd toch echt te dringen. Met tegenzin pakte ik het boek, kroop in mijn bed en begon te lezen. Sinds ik het boek opgepakt heb, heb ik het ook niet meer neergelegd voor ik het uithad. 



Ik leefde mee met Carmen, die elke behandeling dapper onderging en zich heel sterk hield. Ik was boos op Stijn omdat hij continu vreemdging terwijl zijn vrouw doodziek was. Maar had vooral bewondering voor deze 2, liefde is tegen alles bestand en dat blijkt maar weer uit dit boek. Het einde heb ik met tranen in mijn ogen gelezen.

Toen ik hoorde dat het boek verfilmd werd kon ik niet wachten tot hij eenmaal in de bioscoop zou draaien. Na lang wachten was het toch eindelijk 26 November en kwam hij uit. Ik had alleen een probleem; niemand wilde mee. Ex-prins zag het niet zitten om tussen allemaal snikkende vrouwen te zitten. Moeders vond het boek niet leuk. Vriendinnen hadden geen geld en geen behoefte om de film te zien. Tsja, wat moet je dan? 

Na lang smeken en met puppy ogen kijken heb ik mijn ex-prins toch zo ver gekregen om mee te gaan. Dus daar zaten we dan zaterdag. In een bomvolle zaal vol met allemaal vrouwen. Aan het eind van de film zat iedereen te snikken, ook ik had het moeilijk. Wauw wat een prachtige film. En wat zag ik naast me? De altijd stoere ex-prins die een traantje wegpinkt. HA - daar kan ik hem nog jaren mee pesten.